Sebep
Fahri Beyefendi
Her insanın her şey için bir sebebi vardır,sabahları uyanmak
için bir sebep,işe gitmek için,yemek yemek için,uyumak için…
Bu sebepler kimimize göre geçerli olsa da bazılarımız için sadece
zorunluluk.Peki ya hayatta olmak istediğimiz insan olmak ?
Herkes için bir şeylerden taviz veriyoruz,peki kendimiz için nelerden taviz
verdik ? Bu fedakarlıkları daha ne kadar gerçekleştirebiliriz veya
gerçekleştirmek isteriz ? Bir kitap okuduğumuzda,bir film izlediğimizde oradaki
karakterleri daha iyi anlamak için hep empati kurarız,peki bunun kendi acınası
hayatlarımızı daha da berbat hale getirmekten başka bir işe yaramadığını
düşündüğünüz oluyor mu ? Benim oluyor.Neden o kitaptaki insanı düşünüp
onun gerçekleştirdiği şeylerle mutlu olup da reel hayata döndüğümüzde kendi
hayatımız için de daha güzel şeyler yapmıyoruz ? Yani neden bir insan
okuduğunda veya izlediğinde bile mutlu olduğu şeyleri görerek onları uygulamak
istemez ki ? Artık kabuklarımızı kırmanın vakti geldi ve geçiyor,ve biz hala
daha yağmur sonrası toprak kokusuna hasret,evlerimizde yalnızlığımıza gömülmüş
bir şekilde sızlanmaya devam ediyoruz.Dışarı çık ve yürümeye başla,insanların
senin ne giydiğini umursamadan,nasıl yürüdüğüne bakmadan,kaşının,saçının, şişman
mısın zayıf mısın,uzun musun kısa mısın hiçbir şeyi umursamadan sadece
yürü ,etrafındaki güzellikleri gözlemle,bankta oturan adamın bir köpeği nasıl
sevgiye boğduğunu,deniz kıyısındaki gencin dalgaların sesini nasıl
dinlediğini,çocuğuyla vakit geçiren bir annenin mutluluğunu düşün,ve bütün
bunlar olurken senin hayata bakışını irdele. Sen gerçekten de yaşadığın hayatı
hak ediyor musun ? Bunun cevabı ne olursa olsun tek bir sonuca ulaşıyor,eğer
şuan olduğundan daha iyi bir hayat yaşamak istiyorsan,bunun için
çaba sarf et hiçbir şey senin önüne konulmayacak,senin başarman
gerekiyor.Sabah erken kalk ve perdeni aç,güneş ışığının odana girmesine izin
ver, hayatın karanlık tarafından sıyrıl,yolda hiç tanımadığın birine selam
ver,kafedeki garsona teşekkür et ve en önemlisi gülümse.Bırak başkaları ne için
gülümsediğini merak etsin,en sonunda onlar da gülümsemeye başlayacak.Bu dünyaya
kimse bir boşluk olarak gelmedi,her gelen insanın küçük de olsa bir görevi
var,kimileri erken kimileri geç fark ediyor,ama elbet fark ediyorlar,ve işin sonuna
geldiğinde asla keşke deme,şu andan itibaren geçmişe dönüp paylaştığın her an
için iyi ki de.