Tüm Sonbaharlara Ağıt

Sedef Pehlivan

Benzi solmuş bulutların
Parçalanmış toprak
Beyaz yaşmaklı pamuk tarlaları arasında
Ruhum dolanır, kuşpalazı
Babaannemin kocaman cebinden
Herkese masallar
Sanki hiç kesilmemiş
Erik ağaçları
Sanki nehirler kurumamış
Ne keklikler ölmüş ne civcivler
Ne de yavru köpekler
Sular çekilmemiş
Sanki hala yerli yerinde merdivenler
Üstüm başım çamurdan arınmış
Durulmuşum
Susmuşum
Cennetten hiç kovulmamışım sanki
Büyümemişim
Büyümemişler
Evlerimiz sardunyaların içindeymiş yine
Henüz kimse ezmemiş
Toprak yine de bağışlamış hepimizi
Hiç ağlamamışım sanki
Sonunda yüce kavaklar omzuna almış beni
Çocukluğumu hiç boğmamışım gibi.