Sonsuz Zamanın Ölümlüleri

Ayşenur Ateş

Yalnız ve hala mavi bir gezegende sonsuz zamanların ölümlü insanları varmış her şey onlara aitmiş ; geçmişin sihiri şimdinin gerçekleri, konuşan tenekeler , ruhsuz akıllar , uçan halılar , sihirli lambalar … Ama delirmiş bu insanlar; akıllarına sonsuz zamanlarda sınırlı ömürleri gelmiş , üzülüp vazgeçmişler olmamış. Kovalamak istemişler  yetişemeyeceklerini görüp yılmışlar . Onlar geçmişi ve geleceği mesele edip şimdiyi unutmuşlar. Bakmamışlar sevdiklerinin gözlerini , izlememişler nefes alışlarını , doya doya çekmemişler eşsiz ovalardaki havayı ciğerlerine. Gülmemişler , ağlamamışlar bi süre sonra ne hayalleri kalmış ne de gözlerinde ışık. Ne geçmişi bulabilmişler ne de geleceği oysa şair de demiş ya “Şimdiden başka zaman yoktu “ diye. Onlar unutmuş bunu.Akıp giderken seneler veda etmişler yarınlarına ve her yeni gün aslında dünmüş korkup küsmüşler. Ve bırakmışlar mavi dünyadakileri bir başına.Selam olsun ölümlülere, bir gün yeniden kavuşmak dileğiyle…