Kış

Aydan Dağlar

Kış geldi 

Dökülecek yaprak kalmadı

Dövüşülecek sabahlar geç kaldı.

Dövülecek buğdaylar ambara kalktı.

Başka baharı bekler 

Şimdi toprağa düşen tohum.

Geçen yıllardan başka,

Geçtiğimiz yollardan habersiz,

Bizden uzak.

Yağmur hafif değil, 

Toprak susamış.

Gemilerden başka,gemilere doğru katmış önüne her şeyi

Umudu bir tülbent gibi karşı koyar 

Felakete.

Şu incinmiş kadının incileri

Sele karışır incelikleri

Dağınık bahçelerde 

Narin çiçekleri okşar.

Kokusu baharı sarar.

Kış gider.