Sanı

Sen sanıyorsun ki giderken geriye dönmeyenin aklı geride kalmıyor hiç.

Sen gitmeyi de valizini, biraz kışlığını doldurup gitmek  dolap boşalınca, havalar ısınınca dönmek sanıyorsun.

Kalmanın insana sabrı ve merakı öğrettiğini

Gitmenin hazmedilmemiş sebeplerini, yeni yetme köksüz inatlar sanıyorsun.

Gidenleri kalmaktan bir haber; ağzı forslu  laf yapan inkarcı birileri

Kalanları  seçilmiş asalet sahibi  suskunlar olduğunu

Güneş batarken gidenler, kalanlar güneşi doğururlar sanıyorsun.

Yollar çamursuz, araziler mayınsız,

Yağmur herkese yağmaz, ayaz derelerde çarpmaz suratların sivri yanlarını

Giderken perdeleri yırtılmış da hayâların , oyalanmış yamamış kalanları

Arşın arşın dikmiş yenilemiş, köşküne tülden duvar örmüş                                             

Sanıyorsun.

Köşkümün temeli cefadan kazılmış oturdukça ezilmiş yerlerim ağrır diyorsun

Kalınca minderin üstünde ağzın açık uyuyorsun.

Kilimlerin neredense  yere değmez ayakların

Ezildikçe ısınır ısındıkça genleşir  kurtlu  tahtaların

Sesi geçmez çıtırtıların,

Kulaklar kapanır

Sesler dünyayı sarmaz

Sanıyorsun.